To 1910 καθιερώνεται για πρώτη φορά ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Η πρόταση της αγωνίστριας και επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν έγινε αποδεκτή στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη το 1910. Δύο ήταν τα βασικά συνθήματα: η πάλη για τα δικαιώματα των γυναικών και η πάλη για την ειρήνη. Αργότερα βρήκε παγκόσμια αποδοχή όπου και καθιερώθηκε ο εορτασμός μέχρι τις μέρες μας. Η ημέρα αυτή επιλέχτηκε ως ημέρα μνήμης της μεγαλειώδους απεργίας των εργατριών στα υφαντουργεία της Ν.Υόρκης στις 8 Μάρτη 1857, μία απ τις συμαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς.
Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα. Για χρόνια ο εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας εκφυλίστηκε και αποκρύφτηκε το πραγματικό νόημα της.
Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας, να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες.
Οι ανάγκες μας όμως σκοντάφτουν στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων και των αντιλαϊκών περιφερειακών, τοπικών διοικήσεων, που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων κι όχι τις λαϊκές ανάγκες. Στο αντιδραστικό αυτό πλαίσιο η Ε.Ε χαράζει το πρόγραμμα για τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020» και αναφέρει τα εξής για τη θέση της γυναίκας στην εργασία:
- «Ευελφάλεια» ή «Flexicurity» όπως την ονομάζουν, που συνδυάζει υποτίθεται την «ευελιξία» με την υποτιθέμενη «ασφάλεια» στην εργασία. Το νέο μοντέλο εργαζόμενου είναι αυτό του «απασχολήσιμου», του εργαζόμενου – λάστιχο, διαρκώς επανακαταρτιζόμενου, που ψάχνει για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με χαμηλες αποδοχές, χωρίς δικαιώματα Ένα παράδειγμα, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες «κοινωφελούς εργασίας» των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ. Στα προγράμματα αυτά υπάρχει συντριπτική υπεροχή των γυναικών που φτάνουν μέχρι και στο 70% των συμμετεχόντων σ’ αυτά, που ονομάζονται «ωφελούμενοι» και γι’ αυτό δεν έχουν και κανένα εργατικό δικαίωμα, χωρίς κανένα δικαίωμα σε άδειες και επιδόματα κλπ. Τα προγράμματα αυτά στην πράξη ανακυκλώνουν την ανεργία και ταυτόχρονα λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός για τα δικαιώματα των εργαζομένων, κρατούν «ομήρους» τους εργαζόμενους πατώντας στην αγωνία τους για το μεροκάματο.
- «ενεργός γήρανση» Οι νόμοι που κατεδάφισαν την κοινωνική ασφάλιση έχουν πρώτα θύματά τους τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις μητέρες με ανήλικα παιδιά που αν και είχαν τα απαραίτητα ένσημα είδαν το όριο συνταξιοδότησης να ανεβαίνει στα 67 χρόνια. Εφιάλτης είναι βέβαια οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και για τις νέες γυναίκες που παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα άνεργες, καταδικασμένες στην ευέλικτη απασχόληση και στα απάνθρωπα προγράμματα προσωρινής και ανασφάλιστης δουλειάς.
- Με πολλά κοινά στοιχεία προβάλλεται και η «κοινωνική οικονομία» από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά και από την ίδια την ΕΕ, που απευθύνεται ιδιαίτερα στις γυναίκες είτε ως αποδέκτες κοινωνικών υπηρεσιών είτε ως εργαζόμενες. Ως αποδέκτες κοινωνικών υπηρεσιών που έχουν ιδιαίτερες ανάγκες για να καλύψουν τη φροντίδα μικρών παιδιών, ηλικιωμένων, ΑμΕΑ οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας παρουσιάζονται ως μια λύση αφού οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι πολύ ακριβές για τις άνεργες και τις εργαζόμενες γυναίκες, ενώ οι κρατικές έχουν συρρικνωθεί ή είναι εντελώς ανύπαρκτες.Έτσι η ΕΕ επιδιώκει να καλύψει ένα μέρος των αναγκών αυτών με υποβαθμισμένες υπηρεσίες φύλαξης μέσω της λεγόμενης «άτυπης μέριμνας». Μέσα δηλαδή από την ανάθεση της φροντίδας βρεφών και νηπίων σε προσωπικό που δε διαθέτει τις αντίστοιχες επιστημονικές γνώσεις και σπουδές, χωρίς να υπάρχουν οι απαιτούμενες υποδομές, στο πλαίσιο της «κοινωνικής οικονομίας», της δράσης των ΜΚΟ, των διαφόρων «εθελοντικών» και «φιλανθρωπικών» οργανώσεων.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας των γυναικών μέσα από τα σωματεία τους. Πρέπει να φτάσει στις γυναίκες το μήνυμα: ΑΤΟΜΙΚΗ ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Διεκδικούμε
- Σύστημα αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Υγείας για όλους.
- Κρατικές κοινωνικές υποδομές για την παροχή υψηλής ποιότητας κοινωνικών υπηρεσιών, για την προστασία της μητρότητας.
- Κατάργηση των νόμων και διατάξεων που πετσοκόβουν προνοιακές συντάξεις και επιδόματα, συντάξεις χηρείας, συντάξεις αναπηρίας
- Κάλυψη των αναγκών σε βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς, κατασκηνώσεις, ενισχυτική διδασκαλία στα σχολεία.
- Να διαμορφωθούν υποδομές υψηλού επιπέδου για τα ΑμΕΑ, τους ηλικιωμένους.
Συμμετέχουμε στη στάση εργασίας την Παρασκευή 8 Μάρτη 2019 από τη 1.00 μ.μ. έως τη λήξη του ωραρίου.
Σας καλούμε στην κινητοποίηση της ΟΓΕ την Παρασκευή 8 Μάρτη 2019 στα Προπύλαια στις 6 μ.μ.
